Celem drugiego dnia konferencji szkoleniowej Fundacji SYNAPSIS jest zapoznanie uczestników z Programem SPELL, stworzonym z udziałem Julie Beadle-Brown w National Autistic Society (UK).
Wskaźniki występowania zaburzeń lękowych są aktualnie na całym świecie najwyższe w historii. Zarówno nauczyciele, jak i opiekunowie stają przed tym wyzwaniem z niewielką lub żadną wiedzą i przeszkoleniem w zakresie psychiki dzieci i reguł kierujących ich zachowaniem. Nauczyciele i opiekunowie pozostawieni sami sobie uczą się w trakcie własnej praktyki i polegają na swoim instynkcie, a tym samym dzieci narażone są na większe ryzyko porażki, złych wyników w uczeniu się i problemów społecznych oraz behawioralnych w szkole i w domu.
Uczniowie z autyzmem są jeszcze bardziej narażeni na ryzyko rozwoju zaburzeń lękowych, takich jak fobie, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne czy depresja.
Zrozumienie roli, jaką lęk odgrywa w zachowaniu dziecka, ma kluczowe znaczenie, a zastosowanie strategii zapobiegawczych jest kluczem do udanej interwencji.
Każdy z nas czasami się czegoś boi. Czasem jest to strach przed szczególnie niemiłym kolegą w szkole, który ciągle nas zaczepia i próbuje wciągnąć w bójkę lub przed apodyktycznym szefem w pracy, który wyśmiewa nas przy współpracownikach. Niektórzy nie są w stanie wejść kilka szczebli po drabinie, bo paraliżuje ich lęk wysokości (tak, wcale niekoniecznie musi to być bardzo wysoko), inni nie jeżdżą windą, bo jest zbyt mała i jazda nią może wywołać atak paniki. Cień za drzewem, niespodziewany głośny dźwięk, konieczność publicznego zabrania głosu itd. Powodów, dla których odczuwamy lęk jest mnóstwo. A ulga, gdy mija jest ogromna.
Nagle przejście ulicą staje się potencjalną sytuacją zagrożenia, zwykła rozmowa może być jednoznaczna ze spotkaniem drapieżnika, a wejście do pomieszczenia może być jak wejście do jaskini lwa. Gdy lęk się nasila, zgodnie z charakterystyką zespołu lęku uogólnionego, nasz oddech staje się przyśpieszony, serce zaczyna walić i wzmaga się potliwość. Możemy być drażliwi i spięci, a koncentracja staje się niemal niemożliwa. Jeśli tego nie powstrzymamy, może się to szybko zamienić w atak paniki, wywołując hiperwentylację, kołatanie serca, zaburzenie jasnego myślenia, bezgraniczny strach oraz poczucie nadciągającej katastrofy. Po czymś takim jesteśmy całkowicie wyczerpani – zużywa się nasz zapas adrenaliny, a mięśnie są zmęczone i obolałe.
Fundacja SYNAPSIS, ul. Ondraszka 3, 02-085 Warszawa, tel./fax: (+48 22) 825 87 42, e-mail: fundacja@synapsis.org.pl
KRS 0000045919, NIP 526-030-25-22, BNP Paribas Bank Polska SA 46 1600 1169 0003 0132 3566 4001